Hans en Sandra in Sri Lanka
Het weer zit mee, geen regen vandaag en morgen. Althans dat zijn de voorspellingen die ons in het vooruitzicht gesteld zijn. Sandra en ik zijn een weekje eerder in Negombo aangekomen.
Na een paar uren van een jetlag te zijn bekomen door een fors aantal uren slaaptekort en het tijdsverschil kunnen we samen aan de slag.
Sandra aan een kleuren programma en ik verzamel nog de benodigde materialen die we straks in de rimboe tegenkomen.
Ik weet dat daar de kindertjes met smart zitten wachten op schoon fris en helder drinkwater.
Sommigen weten eigenlijk nog niet wat dat is.
Hun leven lang hebben ze water gedronken uit vervuilde waterputten of in het droge seizoen uit een meertje ergens onder in een dal waar ook de olifanten ’s nacht uit drinken.
In die barre tijden lopen de meeste op blote voetjes met gemak 15 kilometer om met een roestig groenten blik ergens wat water te scheppen.
Daar willen we graag verandering in brengen samen met de lokale bevolking, voornamelijk de ouders van die kinderen worden oude waterputten verder uitgediept en zo goed als kan gereinigd. Ook worden er nieuwe waterputten gegraven. Natuurlijk niet met een graafmachine of zo nee simpel met de schop.
Om de beurt graven en hakken de sterkste mannen uit in een cirkel van 3 meter doorsnee een laagje zand en of stenen. Daar weten ze aardig in te volharden. Ik heb gravers gezien op dieptes van 35 meter diep.
De beste man hierboven onder in een put komt aardig op gang. Hij is nu bij het eerste water aangekomen. Vervolgens wordt er een pomp op een meegebracht aggregaat aangesloten en het welwater afgezogen. Het gevaarlijkste deel gaan nu beginnen. Niet zelden stort een gedeelte van de put wand in en af en toe ook eens de gehele put. Tja dan help een helmpje ook niet meer zullen ze denken. Die heb ik ze immers nooit zien dragen.
Bij het graven van de put is het gehele dorp of school betrokken. Echter enkele die ook nog tegen hoogte vrees kunnen mogen maar tot aan de rand van de put komen.
Het instorting gevaar en het per ongeluk naar beneden schoppen van losse stenen is te groot om nog meer risico’s nemen. Indien er stenen vallen wordt er in het engels STOON gebruld en de graver gaat zo snel mogelijk kaars recht staan met boven zijn hoofd zijn schop als enige bescherming. Meestal gaat dat wonderbaarlijk goed met een vrolijke KONGK !
Ook hun handen en voeten mogen ze niet bezeren die hebben ze hard nodig om tegen een steigerpijp weer naar boven te klimmen voor de aflossing.
Deze putten zijn de basis voor het verkrijgen van schoon en fris water. Het water uit talloze meertjes die aangesloten zitten op een irrigatie systeem van allemaal steeds kleiner wordende slootjes water zijn in het algemeen vervuild door de veelvuldig toepassen van insecticiden. Deze zeer selectief en kunstig aangelegde waterwegen voeden de duizenden rijstvelden. Echter door het warme weer voelen ook weer honderden soorten insecten en hun larven zich prima thuis in dit bijna stilstaand water. Deze insecten vreten soms de rijstplanten of hun witte voetjes weer deels op voor de bewoners de rijst hebben kunnen oogsten.
En wat voor oplossing grijp je dan in de eerste instantie. Juist gif. Pas veel later kwamen de gevolgen naar voren. En nu zit men met de gebakken kokosnoten.
Wordt met een beetje geluk vervolgt.
Hansie